Caraïbische eilanden

TRANSLATION BUTTON BELOW  ⬇️ 
 

Al weer bijna twee maanden verder in de tijd en jullie horen niets meer van ons na de oversteek….maar niets aan de hand hoor. Volop aan het genieten van van wat er allemaal aan deze kant van de Atlantische Oceaan te beleven valt.
Best wel lang zijn we eerst in Prickly Bay van Grenada gebleven. Inklaren gaat daar prima bij de Marina. Echter, daardoor werd ook meteen duidelijk dat onze ‘wereld’ bankpas toch niet zo werelds was. Werkte niet op het douanekantoor. Eén van de douane beambtes bood echter meteen haar hulp aan door ons met haar auto naar een geldautomaat in St.George’s te brengen, zo’n 5 km. verderop. Na een rondtoer door deze stad en 5 geldautomaten verder, was wel duidelijk dat we geen Caraïbische dollars konden bemachtigen met deze pas. Het heeft een paar dagen geduurd voordat we toch ergens geld konden pinnen en weer data voor internet konden bemachtigen en de douane konden betalen. Dan ook maar weer eens op zoek naar boodschappen. Al met al ben je zomaar een week verder voordat je weer een beetje je weg weet te vinden in een nieuw land…Ondertussen raakten we al vrij snel bevriend met 4 Nederlandse stellen die net een gezamenlijke trip in Suriname achter de rug hadden. Erg gezellig en een leuke tijd met elkaar doorgebracht. En uiteraard hebben we hier onze nieuwe buitenboordmotor gekocht!! Wat een genot om weer je eigen dinghy te kunnen gebruiken…een stuk vrijheid weer terug, zeker als je het nieuwe gebied eerst wil verkennen.Met hulp van twee van de Nederlandse mannen werd ook een paar dagen lang onze watermaker onderhanden genomen. Het ding was nog steeds niet aangesloten en dat was dus het doel. Maar helaas bleek na veel uit elkaar halen en weer in elkaar zetten het ding niet te functioneren…wat waren ze 😢 teleurgesteld!  
Verder nog weer een aantal van de bevriende jongeren ontmoet en één van hen geholpen met het gebruik van onze naaimachine, zodat hij een cover voor zijn dinghy kon maken van oud zeildoek. 
Met een Frans stel op een gegeven moment naar St.George gegaan en ook weer een leuk contact gelegd….dat gaat allemaal wel zeer gemakkelijk in het zeilersleven. Je hebt elkaar ook wel nodig zo af en toe, want een boot heeft altijd wel weer enig mankement wat met gezamenlijke kennis weer te verhelpen is….en je hebt allemaal wel een vergelijkbare levensinstelling…en niet te vergeten: iedereen heeft veel (spannende en leuke) verhalen en wil dat graag delen met andere zeilers onder het genot van een drankje. Allemaal houden we van die gezelligheid!! Zo vliegt de tijd, maar na een maand zijn we dan toch vertrokken. Ook weer fijn, want het nadeel van deze baai was de voortdurende deining die hier binnenloopt. Ik werd er regelmatig licht zeeziek van, terwijl ik daar normaal geen last van heb. En als je dan voet aan wal zet, loop je alsof je dronken bent…

Op weg naar Ronde Island…we zeilen fantastisch met een knik in de schoot …totdat ik op een gegeven moment naar binnen loop en water boven de vloer uit zie komen!! Shit, wat is dit nu weer. Bij nadere inspectie blijkt er wel heeeel veel water in de bilge te staan…we leggen de boot recht, starten de motor en Steven checkt alle afsluiters en ik zit een uurtje aan een lenspomp. Het nivo zakt maar de oorzaak is nog niet te vinden… we verleggen de koers naar het noorden van Grenada. Het is inmiddels donker maar uiteindelijk na twee angstige uren vindt Steven de oorzaak. De afsluiter van de watermaker staat open en de leiding ligt los…helaas vergeten dit weer af te sluiten na de dagen waarin de mannen gepoogd hebben dit ding aan te sluiten. Stomme fout die helaas dit tot gevolg had. We ontzouten weer eens alles en blijven de nacht voor anker bij het dorpje Victoria. Dat blijkt de volgende ochtend een prachtig ondiep baaitje te zijn met glashelder water. Dat maakt het allemaal weer goed, waardoor we hier nog maar één nachtje blijven liggen om ook van deze schrik weer bij te komen,,,,Verder op pad naar Ronde Island. We zeilen om de nog actieve vulkaan Kick 'm Jenny heen (volledig onder water) en bereiken in de middag dit kleine eiland, waar vrijwel niemand woont en daardoor ook weer glashelder water heeft. Prachtig om te snorkelen (schildpadden, prachtig gekleurde vissen, soort poliepen en koraal) en zeer groen eiland. Voor de liefhebber….het staat te koop….moet je wel 100 miljoen meebrengen :-))

24 maart zeilen we door naar Martinique, 135 mijl verder. Het gaat vlot, waardoor we midden in de nacht toch even een oppertje zoeken bij St.Lucia. Lekker even een paar uur slapen. Om 9.30 uur gaan we weer ankerop en zeilen eerst rustig onder St.Lucia vandaan met nog zicht op 'de twee Pitons' karakteristieke bergtoppen van dit eiland. In de loop van de middag bereiken we dan Martinique, de baai Le Marin. Hier ontmoeten we ook weer allerlei bekenden en brengen er anderhalve week door met elkaar. De eerste avond trouwens meteen genoten van al het lekkers wat je op de Franse eilanden weer kan kopen. Om 9 uur 's avonds zitten we ultiem te genieten van een wijntje, baguettes en Franse kaasjes… Het smaakt 10 keer zo lekker wanneer je dit een tijdje niet meer geproefd hebt :-)) 

5 april gaan we door naar Guadeloupe. We nemen van David de nieuwe ankerketting voor Jay en Chiara mee en drinken met David en zijn moeder nog even koffie voor vertrek. Rond half 1 in de nacht ankeren we nog bij Dominica om weer onze beauty-slaap te pakken en zeilen de volgende ochtend verder. Helaas wordt de wind steeds minder waardoor we pas om half 7 in de avond het baaitje aan de NW kant van Guadeloupe bereiken. Daar worden we weer allerhartelijkst ontvangen door Jay en Chiara en haar ouders die drie weken met ze meevaren. Ze hebben de gezamenlijke maaltijd al gemaakt met heerlijke grote garnalen. Wat een verrassing toch weer! 8 april gaan we met elkaar door naar Deshaies, twee en een halve mijl verderop. Een etentje op het strand met elkaar luidt het aanstaande vertrek naar Barcelona in van Chiara's ouders. Hopelijk zien we ze nog een keer…we zijn in ieder geval uitgenodigd om naar Barcelona te komen, maar je weet maar nooit of dat er dan van gaat komen… we zullen zien! 11 april gaan we met de twee boten verder naar Falmouth op Antigua. De classic regatta gaat er aankomen en dat willen we graag meemaken. Inmiddels komen Sam en Kelda, ander jong stel, ook en nemen zij zelfs deel aan de regatta met hun Colin Archer. Wij zeilen de eerste dag met hun mee, maar helaas is er heel weinig wind. Maar wel de uitgelezen kans alle mooie klassiekers om ons heen te bewonderen en te fotograferen in vol ornaat. Dag twee verloopt ook zonder veel wind maar dag drie komt de NE passaat gelukkig weer terug. Wij gaan met de Sensation ook het water op en hebben een heerlijke zeildag, terwijl we nu alle schepen volledig in hun element kunnen zien. Top omstandigheden voor deze wedstrijd. Dag 4 is ook nog zo'n cadeautje. De avonden worden gelardeerd met een happy hour, gratis rumpunch en bier. Prachtige fotopresentatie van de gemaakte foto’s van die dag, vanuit een helicopter en een speedboot en heeeeel veel bemanning van alle deelnemers. Erg leuk om dit mee te maken. Leuke andere contacten ook weer opgedaan, waaronder Aad en Hella Twist, zeilers in hart en nieren. Die gaan we straks in Holland waarschijnlijk nog ontmoeten……ja en zo kom ik bij het laatste nieuws!!

We zeilen in mei terug naar Nederland, zodra het weer er goed uitziet, om volgend voorjaar weer opnieuw op pad te gaan. We willen familie en vrienden weer zien en hebben een waslijst aan dingen die we daar willen doen. Dus hebben we er voor gekozen dat zeilend te doen. De Sensation is immers ons huis en de zeilervaring met dit schip moet gevoed blijven. Dus…het zal wel ergens in augustus worden dat we weer in Nederland zijn. Waar we een ligplaats kunnen vinden is nog niet duidelijk…we hadden het aanbod van Elburg Yachting dat er altijd een vrije plek voor ons zou zijn gedurende de eerste 7 jaar na ons vertrek, maar dat bleek helaas een loze belofte….
Al met al hebben we tot nu toe genoten van dit prachtige zeilgebied hier! We hebben er nog te weinig van gezien en hopen hier dus weer terug te komen!! In het zeilend reizen is echter vrijwel nooit iets zeker, het is voortdurend aanpassen aan weer nieuwe omstandigheden….dus echt plannen hebben we wel afgeleerd….het gaat toch altijd anders!

Nu gaan we vandaag de verjaardag van Steven vieren… deze jonge blom mag nu 70 jaren tellen en klimt nog met gemak de mast in. Houden zo!!

Hoop een dezer dagen alle foto’s en filmpjes te kunnen uploaden…niet altijd gemakkelijk hier…