Hoezo overgang?

Translation button below⬇️

Nou, vanuit de 25 graden die Las Palmas inmiddels heeft, vliegen we terug naar Nederland.

 Zo mooi!

Om de kinderen en kleinkinderen weer te zien en familie en vrienden weer te ontmoeten. De vlucht verloopt snel (wind mee) zodat we na 4 uurtjes alweer in Amsterdam zijn. Na inmiddels 9 maanden varend in zo'n korte tijd weer terug🤪 Zegt iets over de snelheid van ons leven nu nietwaar? De temperatuur is redelijk aangenaam als we aankomen en na ook nog een snelle aansluiting op de trein naar Zwolle, worden we in de vroege avond van de trein gehaald door onze schoondochter. We kunnen ook de kleinkindjes en zoon weer in de armen sluiten en bewonderen hun 'project' het nieuwe huis. Allemensen wat een klus, maar zoals het dertigers past, vol overgave en bergen energie! Al snel blijkt echter dat hun planning voor de volgende dag uit de hand is gelopen. En als oma stap je dan in om de tijd weer kloppend te maken. Een nachtje blijven slapen bij hun om de volgende dag om 7 uur verblijd te worden met twee wilde kids bij je bed. Zo dit is wel even een hectische overgang naar Nederland. De jongste heeft zo'n heerlijke groene loopneus, die oma 100 keer probeert schoon te vegen. Al met al genieten om ze weer eens een dag mee te maken en te zien hoe veel verder ze al weer in hun ontwikkeling zijn. Wat gaat dat toch razendsnel!! Voor het avondeten schuiven ook onze andere twee kinderen aan. Familie compleet.

Later op de avond brengt onze oudste zoon ons dan naar Elburg, waar we 'thuiskomen' in de comfortabele motorboot van vrienden. Lampjes en kachel al aan, bedjes gespreid,

wijntje klaar. Wat een schatten! 

We 'settelen' ons, huren meteen een autootje om weer mobiel te zijn en worden warm welkom geheten door velen van deze ons zo bekende jachthaven. Zo fijn allemaal. We leggen eerste bezoekjes af.....maar dan...een paar dagen later begin ik ziek te worden ...en niet zo'n klein beetje ook. De snotneus van het jongste kleinkind heeft de ouders en mij te pakken genomen. Steven ontspringt vooralsnog de dans. Inmiddels zijn we een kleine week verder en nog steeds zit er maar weinig vooruitgang in. Aan de boot gekluisterd was nou niet helemaal de bedoeling . Maar goed, we hebben nog geen retourticket geboekt, dus wat nu nog niet is, kan nog komen, denken we dan maar. Koud is het nu ook zeg..we hebben al vorst, hagel en natte sneeuw langs zien komen met ijs op het dek. Gatver...

Noa de scheepskat heeft zich tijdens de vlucht voorbeeldig gedragen en heeft nu de tijd van haar leven. Ze kan de wal op en daar maakt ze graag gebruik van. 

Goed, dit was even een korte update. We hopen deze en gene te ontmoeten zodra de gezondheid het weer toelaat.