Las Palmas naar Sal Kaapverdië

TRANSLATE button below⬇️

Ankerop in Las Palmas ging even met een hindernis. Onze ankerketting had zich om een deel van een scheepswrak gewikkeld!

Met fantastische hulp van 6 marineros en hun twee snelle rubberboten

werden wij er weer van bevrijd, maar inmiddels was het met een aantal bevriende stellen toch wel tijd geworden voor een 'after anchor party'. Een leuk afscheid!

23 november zijn we aangekomen op Sal, het meest noordoostelijke eiland van de Kaapverdische Eilanden. De overtocht vanaf Las Palmas was 6,5 dagen. 800 mijl. (Zie wat impressies bij video’s) Een wel heel laag gemiddelde. Enerzijds door de tweede helft  weinig wind, anderzijds door ons conservatief behoudend zeilen. Het was onze hernieuwde kennismaking met de oceaan na een jaar in Las Palmas. We vertrokken met een stevige wind. Golven trekken links en rechts om de Canarische eilanden heen wat een hoop geslinger opleverde in de eerste dagen. Angst speelde mij in die dagen zo af en toe parten, waar ik nu op terugkijk als nog steeds een overblijfsel van onze vorige avonturen. Er was immers geen enkele reden voor, want het schip en wij deden het prima. Het trok gelukkig voorbij en ik kon (maar Steven ook) weer genieten van de boot, de oceaan, de sterrenhemel, het leven op zee. Vliegende vissen zien en zo af en toe ze op dek vinden als ze de verkeerde vlucht hebben genomen 😱.

Verrast worden door een enorm grote groep dolfijnen (we schatten het op zo'n 200). Meer zeemijlen maken is nodig ! Totdat we weer een gevoel van controle over dit schip hebben. Alle handelingen meer automatiseren zodat we weer rap kunnen handelen indien nodig. Vertrouwen opbouwen! Zeilvoering uitvogelen welke het beste bij de verschillende omstandigheden past.

  Prachtige avondlucht.

Onze satellietcommunicatie met de Garmin is een uitkomst! Een extra veiligheid aan boord en een hele geruststelling voor de familie! Bovendien niet storend of onrustig tijdens het zeilen! Een blijvertje! 

 Garmin          Bij aankomst op Sal bleek de baai bij Palmeira een prima ankergrond te hebben en goede beschutting te bieden. Het water is vrij helder (varieert per dag) en het anker greep meteen in zo'n 6 meter water in het zand. Het waait hier overdag stevig tot hard, maar na zonsondergang is het weer rustig. Het snorkelen in lauw water is heerlijk, maar er zijn maar weinig vissen te zien. Wel zien we zo af en toe een schildpadje (ongeveer halve meter groot) het kopje boven water steken. Bijzonder!!

Op de wal aangekomen overviel mij een cultuurshock.

Wat armoedig allemaal! De volgende dag kon ik dat gelukkig weer relativeren. Ja, armoedig, maar de bevolking erg vriendelijk en sociaal. Ze leven een minimalistisch leven. Kindjes ook zooo lief en open! Naar verluid is hier geen corruptie! Inklaren gaat erg makkelijk en snel, als de ambtenaren tenminste aanwezig zijn. Zij werken ook op het vliegveld, maar wanneer precies is niet duidelijk. Als we ergens een hapje eten wordt je zo prettig ontvangen! Dat eten bestaat bijvoorbeeld uit een stukje verse vis (bv.tonijn), rijst, beetje groente en wat frietjes.

Een eenvoudige doch voedzame maaltijd volgens heer Olivier Bommel. Een paar Strella biertjes erbij en 12 euro verder (vooŕ ons tweeën !) zijn we weer helemaal voldaan. Inkomsten hier komen uit visvangst,

toerisme en dienstverlening. Er is hier een internationaal vliegveld aangelegd en dat geeft de mogelijkheid voor ontwikkeling van het eiland en de bevolking. Een gemiddeld inkomen is hier naar verluid zo'n 200 euro (20.000 Kaapverdische escudos) per maand. Je ziet veel huizen waar op de begane grond gewoond wordt en de 1e verdieping alleen muren zonder plafond heeft. Dat hebben we wel vaker gezien en had toen te maken met minder of geen belasting betalen omdat het huis nog niet af is....Je ziet ook wel investeringen die op termijn het eiland op een wat hoger niveau kunnen brengen. Een extra pier in de haven bijvoorbeeld voor ferries, bevoorradingsschepen en zelfs op een gegeven moment een (klein) cruiseschip. Volgens iemand die hier is gaan investeren (meloenen kweken in de ongebruikte voedzame vulkanische grond met behulp van een water ontzoutings machine) komen er hier nu ook redelijk veel pensionado's naartoe. Misschien wonen die hier in de villa's die we hier aan de baai zien staan? Prachtige plek!

Het vlakke eiland is voornamelijk woestijnachtig

met drie vulkanische lage bulten en een beetje begroeiing. Het dorp Espargos, meer in het binnenland, ziet er wat beter uit dan Palmeira en daar vonden we ook een modernere supermarkt. Vooruitgang? Of niet? 

Ook hier weer leuke contacten met zeilers opgedaan, zo ook met de nieuwe eigenaren van het schip van mijn broer Wim.

Grappig om hier zo naast elkaar te ankeren! 

Hoe dan ook, we maken ons nu klaar om naar een volgend eiland te gaan. Boa Vista. Dus, vandaag of morgen gaan we hier weer uitklaren (dat moet op ieder eiland!), de bodem van de rubberboot weer schoonmaken op het strand, weer wat data voor internet halen en wat verse groenten scoren. Tot in Boa Vista!!