Wake-up call !!

Translate button below⬇️

Het is inmiddels 19 augustus en we gaan Galicië verlaten. Er zijn nog meer Ria’s, maar we hebben voor ons gevoel er nu even genoeg van gezien. Het wordt meer van het zelfde. Prachtig maar genoeg. De zee trekt en we gaan op weg naar Cascaïs vlakbij Lissabon. Dat is zo’n 230 zeemijlen naar het zuiden langs de Portugese kust. De wind komt uit het noordwesten en zal later nog meer naar het noorden ruimen. 5 Bft is voorspeld, dus het beloofd een prima  tocht te worden.  We vertrekken met een lekker windje uit de baai, dus kunnen de zeilen er meteen bij. (Zie filmpje vertrek uit baai Caramiñal) . Voor de meeste Ria’s liggen eilandjes, zo ook hier. Mooi om daar aan voorbij te zeilen in een nog kalme zee!

Als we de grens van Spanje en Portugal bereiken, verdwijnen de bergen en wordt de kust vlak. En dan krijgen we een spectaculaire dolfijnen show! Een uur lang, 7 groepen die aan alle kanten om ons heen te zien zijn. Hoge sprongen, snelheidsrecords, wegspringende scholen vis in doodsangst, dolfijnmoeders met dicht tegen hun lijf aanklevende babies, en pogingen nieuwe generaties te verwekken. Wat dat laatste betreft, we zien ze regelmatig met hun witte buiken tegen elkaar aan voor onze boeg zwemmen….blijkbaar kan de Sensation in deze vliegensvlugge paringen een rol spelen :-))  En zo vreten we de eerste zeemijlen richting Cascaïs. Wat een feest!
De oceaan wordt gaandeweg echter ruwer. Een hoge deining uit het noordwesten met aardig wat wind. We verwonderen ons over de enorme ruggen water die opgebouwd zijn en helaas niet een mooi soepel patroon maken in dit geval, maar een wat chaotisch gebeuren. Het gevolg is een aardig slingerende Sensation en een bemanning die merkt dat de zeebenen toch nog enige versterking behoeven. De kermis is er niets bij, maar goed…het kan niet altijd feest zijn denk je dan maar….We krijgen zoals voorspeld de wind steeds meer noordelijk en besluiten voor de wind te kruisen. Dat levert een zigzag koers naar het zuiden op, maar zo kunnen we de golfruggen beter onder ons door laten glijden en de zeilen vol met wind houden. De nacht valt en er is geen bewolking. Een prachtige sterrenhemel zonder lichtvervuiling!
Zaterdag overdag is het wel bewolkt en zeker vroeg in de ochtend is het aardig fris op onze inmiddels zoute lijven. Dat wordt beter als de ochtend vordert en het moreel wordt gevoed door de goede afstand die we inmiddels hebben afgelegd. De Sensation is een snel schip en geeft ons met iedere afgelegde mijl meer vertrouwen. Het grootzeil kunnen we trouwens wel verpatsen :-)) want het lijkt er inmiddels op dat wij de Sensation alleen maar tuigen met voorzeil en bezaan. Meer dan genoeg wat ons betreft! De volgende avond valt in en we berekenen dat we rond 3 uur in de nacht zullen aankomen in Cascaïs. Dus, nog even lekker slapen en luisteren naar het ruisende water langs de romp….

Als we de laatste slag maken richting de Portugese kust, wordt de wind ook iets noordoostelijker. Dat is prachtig! Door scherp voor de wind te sturen hoeven we niet meer te gijpen, maar kunnen we de laatste kaap voor Cascaïs bezeilen. Top!
Steven neemt het roer over van de autopilot om iedere extra graad ruimer te pakken. De snelheid begint dichter bij land ook op te lopen. Ik zeg tegen Steven: “Nou, de Sensation ruikt de stal. Ze gaat steeds harder lopen! 7…8…9….10 knopen….( 12,3 knoop is de top geweest volgens broer Wim) Dit gaat wel heel rap! De koers is perfect, de snelheid is fors, de aankomsttijd in Cascaïs zal toch vroeger worden. 
TOTDAT ….en daar komt de wake-up call!!

Het is nog maar 1 mijl voordat we bakboord uit kunnen en achter de laatste kaap in de luwte en uit de golven zullen komen en rustig naar de ruime ankerplaats van Cascaïs kunnen varen. Uit het niets schiet er echter opeens een rib (grote rubberboot) met blauw zwaailicht en megafoon op ons af vanaf stuurboord. Begint als een dolle om ons heen te varen, via de megafoon te roepen….Bedenk, wij gaan hard en zeilen op het scherpst van de snede vlakbij land en het is aardedonker! De wind is inmiddels 7 Bft. en de golven zijn hoog, waar de Sensation overigens als een scheermes doorheen snijdt. 
Wij schrikken ons helemaal te pletter, want wat wil die politie? Willen ze ons waarschuwen? Ligt er voor ons een obstructie? Op de radar is niets te zien……wat is er in vredesnaam aan de hand???? We hebben niets over de marifoon gehoord, dus roepen zelf op…geen antwoord. We besluiten het zeil eraf te halen hoewel het onstuimig is. En daar begint de ellende… kop in de wind…..genua wil niet ingerold……ja, toch wel….”start de motor!!!”…..”fuck, de motor start maar slaat af!”…..”neeeee, hij slaat wéér af!”…………Oproep naar de rib via marifoon: “ We hebben hulp nodig!!” Nu horen ze ons wel en komen langszij. In de gierende wind roepen we dat we één van de twee mannen bij ons aan boord willen hebben…Dat lukt en met zijn drieën lukt het ons ook het bezaanzeil te strijken. Echter, dan bemerken we dat het roer ook niet meer functioneert. Ellende compleet. We ontdekken dat een schoot van de genua overboord is gegaan en dat dat de oorzaak is. Het touw is in de schroef gekomen en heeft het roer geblokkeerd! De lijn wordt door ons doorgesneden wat na enige tijd gelukkig als gevolg heeft dat het roer weer zijn volledige uitslag terug heeft. Dan kunnen we in ieder geval gesleept worden door de rib! Dat lijkt even óók niet te lukken, de rib gebruikt zijn volle motorvermogen, maar krijgt de Sensation niet achter zich aan…..toch maar weer een beetje voorzeil erbij dan? Maar net als we dat willen doen, krijgt de rib ons op de juiste koers. Om nu dit hele lange verhaal een stuk korter te maken….met behulp van een tweede rib worden we uiteindelijk beheerst afgemeerd in de Marina van Cascaïs. Het is 3 uur in de nacht, dus dit hele gebeuren heeft ruim twee uur geduurd als we terugrekenen. 
Wat wilde die politie nou???? En dan komt het, het was geen politie, maar een rescue rib voor vissersschepen. Ze wilden ons waarschuwen dat we geen navigatie verlichting hadden! Dat hadden we dus wel met de driekleur in de top van de mast!!! We waren immers zeilend!! Nou, dat kennen ze in Portugal dus niet….stelletje eikels!!
Ze hebben met hun snelle varen om ons heen, het blauwe zwaailicht en de megafoon paniek bij ons gezaaid met alle gevolgen van dien in deze ruwe omstandigheden!!!! Dit had goed fout kunnen aflopen, maar godzijdank is de Sensation met ons hier safe doorheen gekomen!!
We hebben twee dagen lang nog een hoog adrenaline level in ons lijf gehad, maar hebben hier afgrijselijk veel van geleerd. De lijn is inmiddels uit de schroef, de motor is in orde, het roer is oké en wij hebben alle te leren lessen op een rij!!! 
Een wake-up call voor ons dat je, zeker met dit beest van een schip, opeens in een zeer gevaarlijke situatie kan komen, en waar dan onze zwakke punten liggen! In ieder geval zo dicht bij de kust, op open zee hadden we alle ruimte gehad en daardoor de tijd om eerst rustig na te denken wat te doen.
In de afgelopen dagen hebben we ons weer volledig kunnen ontspannen in het prachtige Cascaïs, liggen weer voor anker, hebben hier vrienden uit Lissabon ontmoet en samen met hun fantastisch vis gegeten!! We genieten weer volop en zijn veel ervaring rijker!! En wonder boven wonder is ons vertrouwen in het schip en in onszelf gegroeid. Onze zwakke punten zijn nu veel duidelijker, dus weten we ook veel scherper wat we in onszelf moeten verbeteren!