Galicië

Translate button below⬇️

Maandag 1 augustus, daar was ik gebleven. En inmiddels is het alweer 10 augustus! De tijd gaat snel! En als je zo reist, lijkt het nog sneller te gaan. Dus, rap jullie weer op de hoogte brengen van onze belevenissen. A Coruna, de stad die wij bijna 20  jaar geleden met de Daidalos bezochten en toen La Coruna noemden, is onze hernieuwde kennismaking met Galicië, noord-Spanje. Bergachtig, kliffen, groen en zeer vriendelijke bevolking! We hebben prachtig zonnig weer met een aangename koele zeebries! De temperatuur is net iets boven de 20 graden en zo af en toe er zelfs iets onder. Heel wat anders dan de hitte momenteel in West-Europa met de hittegolven. We besluiten een kijkje te gaan nemen in het centrum van Coruna. Dan moet je een plekje aan de wal vinden waar je je bijbootje kan achterlaten om lopend verder te gaan. We proberen het in de Marina vlakbij. Helaas krijgen we geen permissie tenzij we betalen. Om 5 uur gaat het hek dicht en betalen willen we niet. Dan even in de aangrenzende vissershaven zoeken….twee oude vissers op een zeker zo oud houten vissersbootje ontvangen ons graag en leggen ons bootje bij hun langszij. We vragen of we tot een uur of 10 in de avond kunnen blijven liggen en dat is geen enkel probleem. Zij vissen wel door, in dit geval met een luidspreker aan een draadje. Ze hebben blijkbaar iets in het water laten vallen en de magneet van de luidspreker wordt ingezet om het weer op te vissen. Hoe simpel kan het leven zijn :-)) Wij slingeren de benenwagen aan en 4 kilometer later staan we in het centrum van de oude stad. Heel opvallend zijn de witte gevels van alle huizen, bestaande uit uitgebouwde voorgevels vol met kleine ruitjes. Zeer kenmerkend voor Galicië zoals ons later zal blijken… We lopen langs de boulevard

 Knoop de boel maar aan elkaar :-))

en duiken de super gezellige smalle straatjes van het centrum in. Dan belanden we op het Maria Pita plein.

Prachtig en in voorbereiding op een groot feest vanavond. De band op het grote podium oefent al met de muziek en blaast ons bijna van het terras waar we neerstrijken. Wat een fantastische geluidsinstallatie! En wat een heerlijke muziek! Na een verfrissend Estrella biertje gaan we weer verder verkennen en bestijgen we ook vele hoge brede trappen tussen de huizen door. Het centrum is oud, maar direct eromheen foeilelijke torenflats. Daar valt dus niets te zien en dus duiken we weer het centrum in. Rond 4 uur in de middag gaan de meeste winkels en horeca dicht (siësta tijd) om dan in de avond tussen 8 en 9 weer open te gaan. De stad is rustig en mooi in die tijd en veel mensen genieten van de zon op de boulevard. Zo ook wij. Tegen 7 uur gaan we op zoek naar een tapas bar met goede reviews. Daar aangekomen spreekt het ons niet aan en zoeken we een gezelliger plek. Die vinden we dichtbij. En dan ontvouwt zich het avondleven. Terwijl wij een fles Galicische witte wijn proeven, stromen de smalle straatjes vol met Spanjaarden, van jong tot oud, en wordt het een erg gezellige sociale avond bij de enorme hoeveelheid horeca die hier zijn diensten verleent. 

Ons eten is lekker maar niet bijzonder. Dat kan de pret niet drukken, zeker niet door de oprecht heerlijke witte wijn! De eigenaar van het restaurantje raakt met ons aan de praat, vindt het fantastisch dat wij zeilend reizen en vertelt enthousiast over zijn moederland Patagonië. Dat staat inderdaad nog op ons verlanglijstje, dus is die inside informatie leuk om te horen. Moe en voldaan bikkelen we de 4 kilometer terug naar ons bijbootje. En daar is 1 van de oude vissers nog! We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat hij op ons bootje heeft willen passen. Gracias, señor!! Y buenas noches!

De volgende dag vertrekken we naar een baai 10 mijl verderop. Het moet mooi zijn daar en ja hoor, niets teveel gezegd. Tussen de kliffen met prachtige rustige witte stranden ligt dit mooie baaitje. Het dorpsleven is gezellig maar oogt wat armoedig en barst van de kraampjes met pluche speelgoedbeesten. Wel prachtige huizen met zicht op de baai op de kliffen. We worden door een Spaans gezin met jonge kinderen uitgenodigd naar hun huis toe te komen. De volgende dag willen we dat doen maar we kunnen ze helaas niet vinden en strijken daarom de middag neer op het strand.
Het is 3 dagen feest hier ter ere van het Keltisch verleden en nog een of ander religieus persoon. Zo kun je doedelzakken en trommels horen, maar bovenal je rot schrikken van de enorme vuurwerk knallen die vaak maar onregelmatig te horen zijn.
Wij verblijven de rest van de middag op het strand en ik waag me in het koele zeewater.

Steven haakt na 1 grote teen al af en laat weten dat zijn teen al onderkoeld is :-)) Het barst hier trouwens van de mosselen, en je moet oppassen je huid niet open te halen aan de laag keiharde pokken op de rotsen.

En dan gaan we weer verder. Het weerbericht van de volgende ochtend laat zien dat er nog wind staat, maar dat duurt niet lang meer. Dus, bijboot weer aan dek takelen, alles weer zeevast zetten, zeilen voorbereiden en gaan met die banaan. Weg uit de baai op de motor want de wind draait hier alle kanten op tussen de kliffen. Maar na een uurtje kunnen we zeilen. Dat gaat steeds harder en sneller tot we de volle 6 Bft uit het noordoosten te pakken hebben. De Sensation zet het op een lopen en maakt zo af en toe flinke schuivers op de almaar hoger wordende warrige golven hier aan de Spaanse noordkust. Na een paar uur buigen we wat verder af richting zuid. De wind wordt even een stuk minder om vervolgens in 5 Bft terug te komen. En dat geeft een koninginnetocht richting Finisterre! Prachtig!  Het gaat hard met de zeilen die goed vol blijven staan in golven die minder hoog en gelijkmatiger worden naarmate we zuidelijker komen. De Sensation begint dan weer zeer zacht door het water te glijden. Een genot!  (Video’s van deze tocht)
 Finisterre, het einde van de wereld, is beroemd en berucht. Een gevaarlijk stuk kust. Echter, een uurtje voordat we daar zijn, houdt de wind er mee op en zien we een dikke mistbank die tussen de kapen is ontstaan. Als een soort rolwolk…heel apart! De motor gaat aan en de rest van de inmiddels avond en nacht motoren we verder in een mistige kleddernatte kille omgeving. Hoe fijn is dan ons dekhuis! Daar zit je warm met alle navigatie apparatuur bij je inclusief radar, waarop je je omgeving fantastisch in de gaten kan houden. Het barst hier namelijk van de vissersschepen. Zo af en toe steek je even je kop naar buiten om te checken wat je op je apparatuur ziet, maar dat is het dan ook. Zo bereiken we eerder dan gedacht om 1 uur ‘s nachts het dorp Muros, in eigenlijk één van de eerste ria’s van noord-Spanje. Kalm varen we naar de plek waar we willen ankeren. Er zijn veel straatlantaarns hier zodat we in ieder geval al kunnen zien dat we tussen bergen liggen. We sluiten af met een Jagermeister en duiken ons warme bed in.

De volgende ochtend kun je dus pas goed zien waar je bent. En dat is weer een verrassing. Geen kliffen meer maar dicht begroeide berghellingen. Prachtige huizen ook weer rondom, ook weer met de Galicische uitgebouwde gevels met de vele raampjes. Maar ook bijvoorbeeld een heel klein kerkje, die moet wel heeeel oud zijn! 

Groepen dolfijnen komen hier jagen op hun maaltijd terwijl wij ze mooi kunnen bekijken. Opnieuw worden we regelmatig begroet door Spanjaarden en worden er veel foto’s van de Sensation gemaakt. Muros zelf is prachtig.

Oud, een doolhof van smalle straatjes met zo af en toe een klein pleintje, waar je heerlijk kan lunchen. Vis, vis en nog eens vis. Mmmm, wat ruikt het hier lekker! Maar helaas, we zijn te laat. Alles gaat al weer dicht. Dus vervolgen we onze weg naar een grote supermarkt meer aan de rand van het dorp. Stevige tippel, vooral met zware boodschappentassen terug. We gaan vanavond aan boord barbecueën. Dat kan met een Cobb, een soort kleine bbq met deksel. Een paar verse dorades, grote garnalen, meloen, galicisch wijntje. Wat kan een mens het toch slecht hebben :-)

Je kan ons trouwens live op de webcam van Muros zien liggen :-))

11 augustus:

Kerkje van Muros                              Ook grote vissersschepen hier. 

Lunchen met vis in één van de mooie straatjes.